دوبیتی کرونا
شبی در خاطراتم می نگارم
تویی میهمان به خاطر می سپارم
دلت سنگ است رفتی بی تشکّر
نباید جای پایت گل بکارم
***
بنازم راز دارِ خوبی و بد
جلوی بد نگاران می شود سد
همیشه ساده دل در غم فروزان
دلم سنگِ زبانم بر سرم زد
***
خدا تو عادلی عدلت نما کن
شبیهِ ماه در عالم رها کن
شب وروز آفریدی بهر ارکان
صراطِ هر ستمدیده جدا کن
***
دلم از خوابِ خفاشان پریده
صدایِ دادخواهان را شنیده
نمی گویم ولی باید بگویم
به سختی دردِ شلاغی کشیده
***
شبِ آخر خطایت را ندیدی
چرا با زور قلبم می کشیدی
دلم بی من خریداری ندارد
اگر دارد تو قبلاً می خریدی
***
پریشانم از این دردِ فراوان
پناهی نیست هر جا گشته زندان
خیابان درد ،خانه مرگ، زمین غرق
کرونا ، زلزله، سیل است و طوفان
***
شنیدم از جهان حالِ و هوایت
نمی ترسم بیا جانم فدایت
کرونا چی؟ خودش باید بترسد
تن و جان آبدیده بی نهایت
***
فروغِ دلبرم چون ماه ماه است
تو ظلمتگاه نور افشان راه است
ولی هر گل بهاری خاری دارد
نمی گویم که یارم بی گناه است
***
جاسم ثعلبی (حسّانی) 08/12/1398
:: برچسبها:
دو بیتی کرونا ,
:: بازدید از این مطلب : 1556
|
امتیاز مطلب : 2
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1